denkend aan grasland

zie ik een deel van de oplossing
voorwaar als ‘t loffelijk streven
van dichters’ punt van aanvang
als de opdracht in eigen gezang
meer dan de privéproblematiek
met machtswoorden de wereld
buiten betreden in het schemer
dezer nadagen der schoonheden
van uitbesteden van elk denken
wat ieder mysterie van het zijn
zal vervagen in veelvuldigheid
de vrijheid om bloemen te laten
bloeien in de bekeken woorden
beken glorieus gloren in de zon
achter reusachtige drakenwolken
als stalkers van de sprankjes hoop
als duivelse stroop op verlichting
waar bovenal E’s giftig en driftig
insectengekrioel op af zal komen
stromen als de waggelende regen-
druppels langs ongewassen ramen
uit vaste vingers van taalbekwame
bedwingers van opdringerig zwak
onbegaafd derderangs fabricerend
onvermogen tot dichterlijke frictie
zoals ik dat zie als beantwoording
op de schofterig achterwege gelaten
dagen der onverwoestbare Helikon
waar het gevoel voor muzen begon
voor ieders ogen ik het vinkentouw
strakgespannen in beschouwing liet
ten overstaan van te dromen zinnen

Schrijver: R.E.N.S., 18 november 2025

RENSgedichtenoutlook.com

Biografie van deze schrijver

vinkenoog marsman bomans

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.2 met 4 stemmen 73