Ik, die neig

ademen in eb en vloed, in dag en nacht
in verleden en heden,
is het laten gaan van oude beelden?
bij opstandigheid, of bijwijlen mild of zacht
als een verwachting oplost in de oceaan
of achterblijft in de as van woestijnrood vuur
.
ik raak stilaan de klanken kwijt,
mijn geheugen laat ze los
op een onverwacht of sluimerend verlangen,
wel eigen aan een zielenmoment
dan stuwt het licht mij op, dwingt mij als het ware:
ga op in avontuur!
.
spring in het diepe water
of beklim de hoogste top
die je aldoor ontzag
het is van nature onvoorspelbaar in tijd
als de geest zich laat horen
om mijn ogen te openen, en gaan zien,
wat valt er nog aards te bekoren
dan wel wijsheid te vergaren
in zuivere zin van mijn bestaan;
als ik mijn leven al verbeurd heb verklaard,
en enkel nog naar het einde tuur
.
of spreek ik over de valkuilen van begeerte
om de dood te ontvluchten
en ik voor even, wie weet,
weer meedrijf in een verbijsterende vlaag
ja, het is overgeven aan het ongewisse,
met uitzicht op mist
.
toch zijn er weer tellen
waarin ik even om een morgen vraag
en mij vreugde toedicht aan ontluikende zuchten
ik moet wel,
ik waag,
kan altijd nog in de herinnering vluchten

Zie ook: https://www.youtube.com/user/dreyfsandtzuschlamm1

Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 4 december 2025

julius.dreyfsandt.zu.schlammgmail.com

Biografie van deze schrijver

spiritueel

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 23