Peperkoek

Bijtend in een stuk peperkoek
alsof het iets kan redden,
alsof suiker en kruid
het verleden kunnen herschrijven.

Het plakt aan mijn vingers
zoals dingen blijven hangen
die allang voorbij
zouden moeten zijn.

Ik zie mezelf zitten,
figurant in een ochtend
die nergens heen gaat—
met brood dat te zoet is
voor mijn leeftijd
en te droog
voor mijn hart.

De geur roept iets op
dat niet meer bestaat:
een keukenlicht,
een reikende hand,
warmte die ik sindsdien
alleen in kruimels vind.

Elke hap een poging
om tijd terug te kauwen,
en elke poging
faalt precies zoals gisteren.

De kruimels vallen,
zoals alles valt:
onopgemerkt,
voorspelbaar,
volgens plan.

Fatalisme is ook troost:
weten dat er niets meer komt
dan wat al verdwenen is.

fatalisme hoop

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 14