inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten over maatschappij

netgedicht (nr. 1.116):

ook ik mag hopen

misschien is dit niet de plek
nooit het juiste moment om
tegen alle verhoudingen in
de grote bek die op en neer
door deze en gene verweten
en dikwijls gebezigd wordt
uit of in naam en/of namen
van de hogere waarden dan
die van de andere of anderen
waarmee de strofen gekruist
de verzen te gebald worden
over woorden van meer of
minder reikende strekking
uit de dekking naar voren
te treden in vele zinsneden
van illustere volksmennerij
en zagerij van anti-canto’s
autodidactische testidiotie
die in de schoot te werpen
van mededichters en brave
lezers om enige verlichting
aanstekelijk mee te geven
dat
wij allen slechts mensen zijn
onder een zon zonder welke
wij nooit tot leven kwamen
op de draaiende aarde waar
wij op gemaakt en geboren
worden onder verre sterren
ongeacht de bron waardoor
dit überhaupt ontstaan kon
zullen wij de wereld zelf
met onze eigen bloedende
handen uit het gewauwel
der goochelaarsmouwen
ter meningencircussen
zonder onderbouwingen
moedig willen heroveren
om te toveren in de hemel
waarop ook ik mag hopen

Schrijver: Stoker, 16 december 2025


Geplaatst in de categorie: maatschappij

2.3 met 3 stemmen aantal keer bekeken 94

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Maxim, 7 dagen geleden
Absoluut! Laten we ons in
's hemelsnaam realiseren dat er een reflectie aan het firmament zweeft boven het kreupele gepeupel, een schittering naast die ene,
die deze maandstonde helderder dan ooit schittert...
in den vreemde
R.E.N.S., 7 dagen geleden
Een soort kerstgroet?
M.R. Achterbergs, 7 dagen geleden
Ook jij mag hopen,
Stoker, zeker.

reageer Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)