Soms moeten stemmen schreeuwen om over eeuwen van ongehoord zijn aan te komen in de vervreemde oren. Soms druipen de zinnen van bewezen formules en wordt zonder scrupules niet verwezen naar het origineel. O wee! Soms gaat ’t om de flow, de metriek, als een diashow op de villawand (lees mijn biblio nog een keer, if you please…

al timmerde hij aan de schutting voor de taal uit zijn mond hij sloeg zijn vingers kapot (zodat hij niet meer typen kon) brak zijn hoofd op de keien (want ook al het denken moest eraan geloven) reed zich in de kreukels op een writer’s block (met stoker achter de deur) edoch slierten van woorden rommelend als lawines boorden…

Verloren stemmen tussen beton groeit zacht licht stilte houdt hoop vast Ik vraag me af waar de kinderen zijn gebleven, die zongen en speelden in straten. Nu vallen hun stemmen stil als puin dat breekt, terwijl de samenleving doorklikt en weigert te kijken. Wereld is vaak te hard, te scherp aan de rand van gevoel. Streken verbranden of…

we moeten praten met elkaar over moeilijke zaken dit niet overlaten aan kwaadwillende rechtse onverlaten dat oude behoudende in nieuwe jasjes gestoken onvermogen eigenbelang en leugens worden verhullend tot waarheid omgedoopt geen bestrijdingsmiddelen klagend aandragen tegen symptomen van leven een mens is geen probleem…

hoe de zeeën als thuis- komen voelen kunnen over de boeg slaande golven een verwachting van het volste leven de zeilen voor de strijd gehesen, voorbereid op wat het ergst te vrezen valt; kluizen van eilanden geroofd op ijkpuntjacht van eer voor ongepolijste en veelkleurige piraterijen met dubloenen en betovering gevulde galjoenen…

In de schaduw van het leven Gaan d’vreemdste dingen schuil, Wonderlijke zaken van lange her, Mensen nog menselijk waren, Altruïsme nog de normaalste zaak. In deez tijden van populisme, Of zoals Trump het noemde, Popularisme, dat is als muziek In zijn dovemansoren, wijl Hij alleen zijn echo’s ontvangt. Het volk, voorheen plebs geheten…

Het leven is goed in Brussel en Amsterdam Mensen doen hun werk zonder kopregels en voetnoten zonder gemakzucht en verontschuldigingen vooraf Werk en regels veranderen maar ieder voor zich weet wel wat er nodig is, dienstbaar en met voldoening, elke keer zijn de klanten even koning zijn beiden mens met elkaar…

De zon, fel geel in hel blauw, Schijnt op ’t wuivend koren geel, ’n Molen maalt graan in meel, In ’t koele gras hipt ’n kauw, Temidden van zwarte schapen, Die grazen en af en toe blaten, Als vliegen, horzels hen plagen, Wat hen evenwel niet zal baten. Langs sloten gele dotters en lissen, Van de laatste ook enk’le blauwe, Enkele bruingekleurde…

================ zie ze gaan, ruim baan, suizend door rotondes tegen de wind. chicky achterop, bruingebrande kop, alles is voor nop — geef het maar op. accu vol, accu leeg. generatie X, generatie niks. vroeger moest je theoretisch slalommen, een gordel en een helm, verzekerd en verzorgd, op de snorfiets, met gevaar voor eigen…

vanuit ’n simpel leventje met ’t goede genenpakket en de sporadische deukjes die klapjes op de billen de vertogen woorden knuffels die verdwenen één of twee gebroken botten en jonge harten tien tellen onder water god die toch niet bestond of de wind waardoor de vakantie niet doorging de kou onder de lakens als de winter inbreekt achter…

over de graven en aslagen van de onvergetelijke verslagen mededragers van de onmogelijkheden bedrogen door ’t leven bedrogen door ’t leven over de nachten en plichtdagen door de onverbiddelijkste levensvragen gedaagd voor de onverzoenlijkheden bedoeld om door te leven bedoeld om door te leven over te korte versnelde tijd en de…

Iedereen kent het gevoel: er niet bij horen -- anders zijn, een gast.…

ik wil tegen de tijdsgeest in gaan maar ik weet niet tegen welke ik wil van alles helemaal niks vinden maar ik vind overal heel veel van ik wil geen schoonheid zien in ’t onbenullige en ‘t tenenkrommend knullige ik wil geen wijsheid horen in de woorden van totaal gestoorde leiders ik wil geen aardigheid krijgen in middelmatigheid…

De stad ontvouwt zich bij dageraad— een bon die kronkelt uit de tanden van een taxi, jouw stem een inbeltoon in mijn keel— elke ster een wachtwoord dat we vergaten te wijzigen. We verzamelen excuses als browsertabs, laten ze gloeien tot het scherm zwart wordt. De maan sleept haar cursor door de baai— klikkende golven. Jij…

Daar sta je dan in versteende eenzaamheid te stijf om te trillen, te oud om te rillen van de kou blootsvoets met lange zware tenen legendarisch in jouw moedige verzet in stedelijke betonnen wildernis slechts gekleed in lendendoek standbeeld van een antiheld zonder liefde ook geen geld als een zwerver in het zweven strijder voor intieme…

Je zonder ego aan anderen spiegelen: een zacht spiegelbeeld.…

Zon & Kou De zon liegt goud in uw zweet-hand. Gods cadeau? Houd! ’t Is zand, verdwaald. Ze maakt u lui, het zweet brandt nat. De kou kraakt stil, legt leed bloot, kil. Geen droom, geen list, sneeuw bijt, en is. Soms sjokt een gek tegen de stroom, zijn lach: een streep in ’t witte doom.…

Komt vrienden en vriendinnen in den ronde van vlaanderen van wevelgem tot gent van bastenaken luik tot bastenaken en dan weer van bastogne terug naar liège opdat ge in het vroege voorjaar went dat tussen brugge wevelgem en gent niets nieuws onder de zon is - doch in 't hart van belgenland waar gans het peloton met waaiers kampt: een westerse…

wij dromen niet klein, reiken naar de horizon niet langer gevangen in oude structuren zoekend naar wegen die zorg transformeren waarin mensen echt de kern weer zijn een systeem dat luistert, dat leert en beweegt waar niet de zorg, de mens zelf regeert waar data en kennis niet worden ontnomen maar eerlijk gedeeld en ethisch beheerd geen muren…

we zien een bijna uitgelezen boek maar het stond vol met personages intriges, dromen, wensen, verdriet afgespeeld in zijn of haar tijd van toen naar nu de laatste pagina ontbreekt nog of is er een cliffhanger…