Netgedichten

netgedicht (nr. 87.600):

Soelaas; ‘Het Meer der Vergetelheid’

[terwijl het kunstzinnig ontworpen
slim verrijdbaar paneel
van het toneeldecor
vervangen wordt door
fluweel]

[Rindr]
“Jij in mijn droom,
o Morpheus;
jij stond in vol ornaat,
pontificaal voor mij!

Je keek me aan, bewoog je
linkerarm naar mij,
zei iets wijs.

Je droeg een okerkleurig pak,
klein van stuk,
duidelijk een mixgezicht
van elke herinnering;
met haar!

Maar waarom,
de context, het hoe?

Ik ben geen ervaren dromer.
Als ik mij al
iets herinner,
zijn het flarden, losse flodders;

geklieder met klodders verf wellicht,
zou soelaas kunnen bieden,
nieuw licht kunnen werpen.”

[Morpheus]
“Die okerkleurige lap,
gecombineerd met geribbelde
bruine wollen mutsen,
met strakke olijfgroene broeken
onder witte vesten:

zij als lokvogels,
verdiept in hun pantomime van
poëzie in beweging,
buiten.”

[Rindr]
“Vraag mij niet naar de toedracht,
de inhoud en het plot;
naar het waarom, in welke context,
vraag mij niet naar het hoe.”

[Morpheus]
“Heb ik wijze woorden gesproken?
Niet dat ik weet.
Ik sprak over ‘mijn broeder Li’,
een tragimythisch figuur,
ik had meelij met hem,

maar het hoe en waarom?
Ik weet het niet meer.

Duizend keer
moest ik in de verte staren,
met mijn linkerarm naar de hemel wijzen,
terwijl ik probeerde
de aandacht van eenieder te vestigen
op de vlucht van de kraanvogels,
mijn geliefde kraanvogels.

Dat herinner ik me nog.

Maar de rest is weggezonken
in de diepten van
het meer der vergetelheid.”