Netgedichten

netgedicht (nr. 87.719):

Bijten

Ik bijt op het leven, op stilte, op tijd,
slik de leegte, proef de eeuwige strijd.
Noem het mijn lot, noem het mijn pad,
tussen schaduwen en dromen die ik ooit had.

Ik kauw op momenten, op licht dat verdwijnt,
op verlangens die fluisteren, zacht en venijn.
Elke adem een echo, elke stap een lied,
en alles wat blijft is wat niemand ziet.

Elke dag een gebroken melodie,
elke nacht een echo van wat was.
Ik vecht, ik huil, ik verlang —
maar alles verdwijnt in een koude plas.

Ik bijt op het leven, ik kijk, ik zwijg,
ik dans met de pijn, ik lach terwijl ik huil.
Noem het mijn lot, mijn stille verdriet —
tussen hoop en gemis,
daar ben ik,
die alles verliet.