Netgedichten

netgedicht (nr. 87.722):

Ook nu

Terwijl wij zo fijn slapen
in 't warme bed en dromen over Kerstmis
zijn er de vluchtelingen die haast
bevriezen in de kou
omdat ze buiten moeten liggen,
en nergens plaats voor hen
gevonden wordt.

Zij doen ons denken aan
Maria die haar kind moest baren
omdat voor haar en Jozef ook geen plaats
was in de herberg waar ze wel naar zochten.

Er is veel geld voor wapens en de
armen worden nu vergeten.
Hoe kan dit allemaal in deze tijd?

Ik lig daar wakker van
maar kan toch nu niet echt
hen helpen...

In welke wereld leven wij
dat dit ook nu weer moet gebeuren?
Wat helpt mijn treuren???