Offergaven
De koperen klamheid van haar liefde
bloesemt over de Agora,
zoetgevooisd fluistert haar adem
mijn naam,
amandellikeur walst
in een kruisloze panty voorbij,
nat is haar knie, haar dij.
Viginia's zegel,
gebroken met vuur, met vaart,
vol van vacante offergaven
waarin verwenst verlangen verteert,
paradeert,
absorbeert,
genereert genot.
Porseleinen vreugdetranen
rinkelen niet
als in ragfijn zilveren bellen geblazen
nectar.
Geplaatst in de categorie: liefde