Een dagje mijn vriendin
Je was een dagje mijn vriendin
Zat naast me op het dakterras
De eerste die bewoog was af
Onwennig hield de stilte aan
We wisten niet wie sterker stond
Maar voelden dat het oorlog was
Ik hield me groot
jij kropte op
De kou zat in de najaarslucht
Te lang voordat het eten kwam
Aan tafelzout bleek geen gebrek
De messen schoon en pas gescherpt
Soms keek ik of jij steken zou
Indachtig wat nog komen moest
Vermaalde jij het bladerdeeg
alsof het niet te eten was
Twee buren zagen, heel verbaasd
hoe jij daar zat
zo vol met haat
en ik die je niets zeggen kon
Geplaatst in de categorie: emoties