Netgedichten

netgedicht (nr. 1.445):

Verloren en gevonden

De woorden waren van het moment
zonder gedachten die een einde vrezen.
Zwijgen was een belofte
van geduld en geluk.
Ik was die wilde schrijven omdat
ik niet meer eenzaam was
en wilde wachten.

Dankbaar zal ik ze vinden.
Want ze zijn van mij
gebleven en de stilte
zal ze niet meer terug
vragen zolang ik
blijf schrijven
en de tijd en de dood
blijven lezen.