inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 1.641):

Nova Zembla ensemble

Nu onze voeten zonder lijnen zijn,
alles uitgewist werd bij het oversteken
is er nog slechts het breken
van de sneeuwkristallen
om onze opwarmende lijven heen
ten teken dat we aangekomen zijn.
Willen en streven
raken langzaam afgedreven.
Bestaan bestaat nog slechts
uit al het overige vergeten.
Het behoudendste in dit behouden huis
staat afgemeten in een hoek.
De spanning van het onbeslapen bed
is als de schaduw tussen de kille zwarte toets
en de witte die de warmte zoekt.
Leg je neer, dan leg ik me naast jou
en zo zullen wij over deze warmte waken.
Voel het bekroond verlangen wellen
onder de trommelvellen van het laken
en de witgeveerde wolken spannen
in het binnenste van het bed.
Opgegooid als ijzervijlsel wordt tikkend
tegen ons magnetisch lichaam neergezet
de boodschap over de liefde die bleef
waar al het overige vergeten werd.

Schrijver: Elias, 27 januari 2003


Geplaatst in de categorie: liefde

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 444

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)