inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 2.020):

Vlinders in de lucht

Duizend vlinders om mij heen, duizend in de lucht.
Gedachten ijl en doorzichtig dwarrelen in het rond.
Hoe kan ik ze grijpen, aanraken, vasthouden?
Wazig als in dikke mist, met slierten dansend op de wind.

Een kreet wringt zich uit mijn mond,
een heftige drang tot uiting,
maar reeds zijn ze voorbij getrokken,
als een lange sliert bonte vlinders.

Groot is mijn verlangen in een veelheid van voelens.
Buiten mij is er niemand om mijn vlinders te vangen.
Ik ben alleen, zo eenzaam, maar voel mij toch, raak mij aan.
Neem mij en mijn vlinders in uw armen.

Zie de dood zit reeds in het vensterraam van mijn lichaam.
Nog eenmaal roep ik om hulp, nog eenmaal.
Ach mocht nog eenmaal de mist optrekken,
nog eenmaal zien die mij behoren.

Nu is het einde dicht nabij, mijn hand grijpt de vlinders.
Tranen stromen over mijn wangen, ik zie die mij zijn geboren
Dan dragen de vlinders mij hoog in de lucht,
de dood sluit het vensterraam.

Schrijver: Egbert Kruize, 13 maart 2003


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

4.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 643

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)