inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 2.105):

De waarheid

Geuren van de warme nacht
Slingeren langs de bomen
Bloeiers genieten van de eerste zonnestralen
Het bos ontwaakt uit zijn slaap

Gespannen wandelt hij in trage pas
Met een waas van onzekerheid om zich heen
Door zijn hoofd gieren duizend en een gedachten
Hij vertraagt zijn pas

Zelfs een prille lentezon
Kan de gemoedsrust niet stillen
Gelijk een verscholen vogel
Met zijn prachtigste lied
Dat langs de waterkant voorbijschiet

De plek die hij heeft afgesproken
Is nog stil en verlaten
Zittend kijkt hij om zich heen
De oogkleppen onverwacht verdwenen
Louter is de natuur

Dan kruisen blikken elkaar
Zij versnelt haar pas
Bij het treffen tussen het gras
Stopt het lied
Een vogel kijkt geïnteresseerd naar beneden

Moeilijk zijn de eerste woorden van de waarheid

Schrijver: Edzer van 't Zelfde, 24 maart 2003


Geplaatst in de categorie: vriendschap

2.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 5.945

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)