inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 2.108):

Ochtend

De dag wordt grijs en klam geboren
de zon hangt stil en laag te dromen
In de koelheid van de ochtend wil ik blijven
en de leegte van de nacht bewaren

Er is zoveel dat nog moet komen
de rimpels van mijn huid zijn heel ondiep
Wanneer ik naar de jonge ochtend kijk
daalt een zachte weemoed op mij neer

Ik zou mijn arm wel willen strekken
naar het zuiver, onbegrensd kristal
van koel en leeg in niets bestaan

Ik zou mij willen klampen
aan de schoonheid van dit moment
om de dag niet verder in te hoeven gaan

Schrijver: Lodewijk
Inzender: Nelleke, 24 maart 2003


Geplaatst in de categorie: overig

4.2 met 4 stemmen aantal keer bekeken 539

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)