Dichter in het park
Het lijken lang vervlogen dagen
dat ik hier op een bankje zat
en de jongen van mijn dromen
me vroeg hoe lief ik 'm wel had
En ik dan, zacht giechelend
met schaamrood op mijn wangen
niet durfde te bekennen
dat ik brandde van verlangen
En terwijl ergens een merel
een prachtconcert ten beste gaf
schoven wij dichter naar elkaar
dichter in het park.
Inzender: Amaryllis, 25 maart 2003
Geplaatst in de categorie: liefde