Het licht in mijn ogen
De ondergaande zon
waarin je schaduw staat
treurt haar tranen rood
wordt twee keer zo groot
voor ze werkelijk gaat
De opkomende maan
verbleekt als weinig straalt
huilt verlegen vol
tot zij hoog en hol
in het duister dwaalt
Een fonkelende ster
herdenkt jouw felle gloed
vindt geen enk`le rust
stort als kaars geblust
`t vallen tegemoet
Het schemerende licht
alweer iets minder koud
jaagt het missen heen
waar ik bang van scheen
kust je omtrek goud
Geplaatst in de categorie: liefde