inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 2.240):

Het licht in mijn ogen

De ondergaande zon
waarin je schaduw staat
treurt haar tranen rood
wordt twee keer zo groot
voor ze werkelijk gaat

De opkomende maan
verbleekt als weinig straalt
huilt verlegen vol
tot zij hoog en hol
in het duister dwaalt

Een fonkelende ster
herdenkt jouw felle gloed
vindt geen enk`le rust
stort als kaars geblust
`t vallen tegemoet

Het schemerende licht
alweer iets minder koud
jaagt het missen heen
waar ik bang van scheen
kust je omtrek goud

Schrijver: WOLF&Sacrajewa, 14 april 2003


Geplaatst in de categorie: liefde

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 702

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)