inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 2.456):

Natuur

Het groene lenteblad, eerst bruingebrand door de zon
Is afgevallen omdat het niet meer kón
Op het asfalt, waar het verkeer langs gleed
Vormt het nu een draad van het herfstkleed
Dat allerwegen ligt uitgespreid
En menig mensenoog verblijdt.

De stormen veranderen het kleed van patroon
In nuanceringen ongekend schoon
Tot zo iets is geen mensenhand bij machte
Dit mag de mens alléén van God verwachten.
Straks rijgt de rijp er zijn pareltjes rond
Dan valt het dons van de sneeuw op de grond
Als een laken zo helder wit en koud
Nu zijn het slechts pareltjes, die men aanschouwt
Tóch moeten deze juweeltjes ook wijken
Als de lentezon weer komt kijken
Of zij aan het werk kan gaan
Om nieuw groen te doen ontstaan.
Zo heeft de natuur nimmer rust
Haar energie wordt nooit uitgeblust
Van jaar tot jaar, al eeuwen lang
Zingt zij haar onvolprezen scheppingszang!

Schrijver: G.Quadekker, 9 mei 2003


Geplaatst in de categorie: natuur

2.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 725

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
h.f.j.snijdewint.
Datum:
15 mei 2003
Email:
h.f.j.snijdewintzonnet.nl
Weet wel, dat na elke herfst er toch weer een lente komt.Succes, ga zo door.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)