stille baby
roerloos
zij lijkt bevroren
ademt in
blaast zacht uit
doelloos
als nooit tevoren
heeft het min
of meer verbruid
spoorloos
haar vertrouwen
vraagt zich af
in zwijgen gehuld
stuurloos
in haar rouwen
voelt een straf
maar kent geen schuld
zielloos
is de vrucht
die zij meedraagt
in haar schoot
weerloos
als zij vlucht
en zich afvraagt
wil ik dood?
… ademloos
hoor ik fluisteren
wist ik niet
van haar gemis
naamloos
wil ik luisteren
tot verdriet
te dragen is
Geplaatst in de categorie: geboorte
ik moest gewoon huilen van verdriet
maar ik zal het nooit vergeten op die dag
waar ik hem voor las
Vooral de eenvoud aan woorden maakt het tot een groots werk. Geweldig.