wolkt de schepping paradijs
jij en de zon
gaan schijnen
de wind vindt het
kind van haar dromen
door een kier in
de hemel wolkt de
schepping paradijs in
korenblauwe ogen blikken
je speelt maan omdat
de nacht te donker is om
God te zoeken in de velden
slapend tussen witte doekenhelden
de wereld vlindert
naar haar zin, de rest komt
er niet in, geen honing wordt
verworven door de geest te korfen
Geplaatst in de categorie: liefde