inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 3.211):

Ontknopt

Deze ogen kunnen doden
kijk me niet meer aan
De ijstijd in mijn nabijheid
is hopeloos bevroren
ik besmet besmeur verziek
laat me nu maar gaan

Dit is geen kalme zee
een drenkeling zul je zijn
gevangen in mijn doolhof
van voorgoed verloren
Dus ren nu het nog kan
bespaar jezelf de pijn

Doch dovemansoren horen
vaak dieper dan bedoelen
en blinde ogen kijken
veel verder dan we voelen

De warmte van je lach
ontknopt mijn stille hoop

Schrijver: Doortje, 24 september 2003


Geplaatst in de categorie: emoties

2.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 620

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
louw naberman
Datum:
30 september 2003
Email:
naberman44hotmail.com
Ik voel het zelfde als in je gedicht. Het heeft me geraakt. Prachtig.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)