Netgedichten

netgedicht (nr. 3.672):

Hoe Sinterklaas ter wereld kwam...

De moeder loopt op alle dagen,
maar rust wordt haar niet echt gegund.
De mensen komen daaglijks vragen:
Ach moederlief, vanwaar die punt?

Precies na veertig volle weken,
dan is het tijd voor deze spruit:
opeens, jawel, de vliezen breken.
-bij vader breekt het angstzweet uit -

De vroedvrouw is net even pleiter
en vader schrikt zich plots’ling suf:
want daar verschijnt opeens een mijter,
tussen de één en and’re puf.

Wat hier gebeurt is heel bijzonder:
het kindje komt er ook nog uit:
dit regelrechte wereldwonder
een baard reeds heeft die kleine guit!

Na weken slechts kan hij al lopen,
hoewel gesteund door gouden staf;
gaat allereerst cadeautjes kopen
(dat kan wel van zijn zakgeld af)

Op school is hij de allerliefste:
zijn suikerhart smelt bij een traan;
maar hij is niet de sporretiefste
en fietsen heeft hij nooit gedaan.

Maar and’ren willen hem vermaken
en nemen Klaasje achterop;
het manteltje tussen de spaken:
daar kijkt zijn moeder toch van op!

En Klaas die krabbelt aan zijn baardje,
van lopen wordt ‘ie zo snel moe;
daar ziet hij plots een grijswit paardje
en sjokt er dan maar eens naartoe.

Hij geeft het paard een lekker klontje
en fluistert hem iets in het oor;
een boer geeft onze Klaas een kontje:
nog immer draaft de schimmel door…..