inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 3.627):

Zaagsporen

Een wakend oog, mijn opstaan
er zijn geen grenzen aan de dagen
heldere nachten bij volle maan
vetverchroomde volle magen

Een starend oog, mijn leven
er hinkelt een treurwilg door het beeld
vage zaagsporen, achtergebleven
onze huid als behang verspeeld

Een slapend oog, mijn dood
er roest een spijker in mijn hart
verzwolgen in de moederschoot
verdronken in het slijk en smart

Een verwonderd oog, mijn opgang
er groeit een blosje op mijn wang.

Schrijver: Kees Keizer, 4 december 2003


Geplaatst in de categorie: overlijden

2.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 1.267

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)