Vervagend
Haar hand smoort droge snikken
in smeken strekt de arm zich uit
kreten sterven zonder geluid
in de wanhoop van haar blikken
Knikkend zoeken de knieën grond
het lichaam buigt voor het geweld
moe van het strijden en geveld
door 'n schrijnende diepe wond
Verzwakte handen weggekwijnd
vangen nog even 't vol gewicht
voordat ze in d'r neergang zwicht
Haar ogen op de glans gericht
van 't snel vaag wordende licht
dat aan de horizon verdwijnt
Geplaatst in de categorie: wereld
ps een zeeeeeeer mooi gedicht