Eindlijn
als ik naar je kijk
lees ik het leven in ied’re groef
die jouw gelaat doorslingert
als twijgen van een wilde wingerd
waardoor ik niet meer vragen hoef
de diepte spreekt over je pijnen
die niet naar je lippen willen stijgen
geleden worden in berustend zwijgen
en zich verwoorden in scherpe lijnen
ik strek m’n hand en streel ze glad
wil zo graag dat leed verzachten
‘k vrees hetgeen ons staat te wachten
als ik naar je kijk…, mijn lieve schat
Geplaatst in de categorie: ziekte