inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 4.245):

Witte waterlelie

Zij wil niet anders dan
rusten aan ‘t oppervlak
van het uitgestrekte meer
om dobberend te drijven
dus legt zij zich tevreden
als tere bloesem neer

Met open ogen staart ze
tot de ondergaande zon
lokkend op haar wacht
ze vouwt devoot haar
blad’ren toe
"het daglicht maakte
mij zo moe"
klinkt ijl nog in de nacht

Aan de stille waterkant
in het schijnsel van de maan
strekken handen zich vertwijfeld uit
om de schone bloem te plukken
wat niet wil lukken want

de kleine witte waterlelie
is reeds in haar bloei vergaan

Schrijver: biba, 15 maart 2004


Geplaatst in de categorie: overlijden

3.8 met 5 stemmen aantal keer bekeken 1.835

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
daniek
Datum:
20 april 2004
Email:
daniekje67hotmail.com
super gepast op de situatie waar ik nu in zit

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)