jonge sla
ik ben in staat het zwaarste leed te dragen
het uitzichtloos verdorren van een boon
een snijbloem en zijn onverdiende loon
ik zie het aan, doch niemand hoort mij klagen
het rooien van de bintjes is gewoon
een schaamteloze daad die af doet vragen
of een beroep op normen ooit zal slagen
toch blijf ik hard, negeer het machtsvertoon
maar in september, bij die jonge sla
zojuist geplant in toegewijde aarde
bezwijkt m’n laatste restje eigenwaarde
dan huil ik en dan smeek ik om gena
-----------------------------------------------------------
bewerking van het gedicht ‘jonge sla’ van Rutger Kopland
alles kan ik verdragen
het verdorren van bonen
stervende bloemen in een hoekje
aardappelen kan ik met droge ogen
zien rooien, daar ben ik
werkelijk hard in
maar jonge sla in september
net geplant, slap nog,
in vochtige bedjes, nee
Geplaatst in de categorie: planten