Strohalm
Duizend rozen heeft mijn tong gegeven
Fonkelend en vlammend, ware kleurenpracht
Eender aan het blozende stilleven
Door en door met eigen falen voortgebracht
Langs de afgrond manoeuvreert mijn stem
Onuitgesproken val ik over randen
Hoop en vrezen zetten mij nu klem
Tussen doodstille zwart besproken tanden
Praten doet nu niets meer tegen muren
Machteloos zoek ik naar nieuwe grenzen
Ver voorbij gesproken woord en utopie
Ik sta voor ontelbaar heter vuren
Machtwoorden en beeldende tendenzen
‘t Koninkrijk van luisterrijke poëzie
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid