inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 4.947):

ja, ik ben God

ik jaag ze na
de wolken in mijn hoofd
grijp hun koppen bij de staart
en vorm ze tot mijn hemel

ja, ik ben God
en schep mijn eigen luchten
vorm spookgedachten uit
een wereld vol met kluchten

ik pak je lach
als het even mag
het diepste wat je denkt, dat
wat je met je ogen schenkt

zo streel ik mijn omgeving
voel het intense van beleving
van levens vol met spijt
over hun zoekgeraakte tijd

maar in de dood
zal ik de hemel schonen, ooit
zal voor die tijd nog komen
onze passie gaat dan over rood

Schrijver: wil melker, 20 juni 2004


Geplaatst in de categorie: spijt

4.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 1.448

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Mies Prinsen
Datum:
20 juni 2004
Email:
m.prinsen1chello.nl
Ja, grijp het leven maar met beide handen aan en probeer het naar je eigen hand te zetten. Immers: hij die het onmogelijke probeert te bereiken, zal bereiken wat mogelijk is.
Ik kan mezelf wel vinden in deze tekst. De eerste en de vierde strofe, zijn voor mij het hele gedicht. Mooi dus.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)