Netgedichten

netgedicht (nr. 5.153):

Fraktuur

Ik leefde de onschuld, wist niet beter
mijn aarde was plat en alles dichtbij
de wereld lag open, zo vrolijk en vrij
wat was nu een gulden of kilometer ?

Waarde en afstand of gereken in uren
voor mij was de grens onzichtbaar ver weg
mijn limiet was een sloot, een muur of een heg
en de dagen konden wel jaren duren

Soms scheurde een spier of knakte een bot
dan even het fraaie spel gestaakt
zwervend en zwierend is mijn jeugd ontloken

Een schram, een buil, een broek kapot
nog maar juist het leven aangeraakt
toen plots mijn kindsbeen werd gebroken.