inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 5.160):

Verlos!

Bij het vallen van de nacht
angstvallig in mijn bed gekropen
sluimer ik al zacht
en beleef mijn grote hopen.

Mooie dromen heb ik nooit verwacht
mijn geluk moeten bekopen
het aangezicht van u geminacht
en veroordeeld zal ik lopen.

Maar,
Ik ben u die leiden zal
over ongebaande paden
vanuit mijn ziel tot het heelal.
Wij samen zullen waden

door het water, bruin van verval
van alledaagse daden.
Bang, zelfzuchtig en bovenal
met ijdelheid beladen.

Een dag echter zijn wij aanbeland,
de nagels uit het kruis geramd,
onze lichamen ineen
en koesteren in zacht wit zand
het lijden van voorheen.

Schrijver: Arne Verkerk, 20 juli 2004


Geplaatst in de categorie: religie

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 700

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)