Verlos!
Bij het vallen van de nacht
angstvallig in mijn bed gekropen
sluimer ik al zacht
en beleef mijn grote hopen.
Mooie dromen heb ik nooit verwacht
mijn geluk moeten bekopen
het aangezicht van u geminacht
en veroordeeld zal ik lopen.
Maar,
Ik ben u die leiden zal
over ongebaande paden
vanuit mijn ziel tot het heelal.
Wij samen zullen waden
door het water, bruin van verval
van alledaagse daden.
Bang, zelfzuchtig en bovenal
met ijdelheid beladen.
Een dag echter zijn wij aanbeland,
de nagels uit het kruis geramd,
onze lichamen ineen
en koesteren in zacht wit zand
het lijden van voorheen.
Geplaatst in de categorie: religie