inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 5.443):

Buiten- Kunst

De maïsvelden zwijgen in de avondnevel.
Het zand knerpt onder mijn tenen, ik voel
het lauwe water langs mijn lichaam sijpelen.

Naakt en onschuldig
draai ik mijn voet door de stromingen,
dans ik met de likkende vlammen,
geef ik mijn heupen aan de djembees.

Ochtenddauw kietelt zacht mijn benen,
ontspannen adem ik de sferen in.
Het metafoor is krachtig sterk en creëert
een rust van onmeetbare schoonheid.

Schrijver: marije kooij, 4 september 2004


Geplaatst in de categorie: vrijheid

3.6 met 8 stemmen aantal keer bekeken 703

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
stef
Datum:
2 maart 2006
Heel mooi beschreven!
Het leest alsof je je begeeft in de swing van een ongerept levensritme.
Naam:
marije
Datum:
4 september 2005
Email:
marijehzonnet.nl
Wat mooi, vooral het middelste couplet waarin je je heupen geeft aan de djembees. Ik voel de energie van het ontstuimige Afrika, waar je zo dicht de aarde raakt dat je alleen maar kunt vluchten of je overgeven.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)