Netgedichten

netgedicht (nr. 5.452):

HET GEHEIME IK

In hem nu om zijn kern een aardkorstmuur
In een verborgen ruimte een speldenknop
Waarin de vreugde in een notendop
Beschermd wordt tegen verre vriend en buur

Hier ligt wat anderen maar wat graag tonen
Het kamertje waarin de schrijnkast staat
Dat dit, eenmaal publiek, door de afvoer gaat
Is hun besluit, hij wil er blijven wonen

Zoals een monnik in zijn kloostercel
Een hoofse ridder in zijn bidkapel
Als wijze rabbi’s in hun synagogen

De drang, de drift die is, het zou niet mogen
Hij vecht ertegen; nederigheid/verhogen
Bijtijds trekt Alighieri aan de bel

Die ging door negen hemelen én de hel