inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 5.643):

Oudejaarsavond

Het schijnt: Jaroslavna's gehuil klinkt in de nacht
en dit verdriet hangt als een vals akkoord,
alsof een traan van een stille seconde zich verdubbelt, maar
de redding is nabij en de zeilen zijn vuurrood.

Alsof De Maan een kristallen bloem blijkt,
En de sneeuwstorm fluistert: «Het is verricht…”
De middernacht, glimlachen, kaarsen en ijs,
En in een vurige dans draaien zich de bladen der gebeurtenis.

Lohengrins zilveren zwaard dringt de nacht binnen
En plotseling – stilte – geen gehuil, geen lach…
Een eeuwige branding brengt al het oude weg,
Wat schenkt Het Nieuwe Jaar ons? Een nieuwe piek? Een nieuwe val?

Schrijver: Julia T., 8 oktober 2004


Geplaatst in de categorie: filosofie

3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 905

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
fonger boontjes
Datum:
16 december 2004
Email:
fboontjesprobiblio.nl
Zware, donkere dramatiek heel mooi neergezet. Het laten optreden van de persoon Jaroslavna in de eerste regel schept een sfeer van geheimzinnigheid. Een fraai gedicht!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)