Schone zegen

De schoonheid draagt een verbeten sluier
ze schijnt gemaakt van ondoorzichtbaar stof
en toch ik wil haar ogen helder zien
zijn ze bruinig of donker blauw of dof

Is haar lichaam tastbaar zolang ik leef
kan ik haar wel binnen tijd verbeelden
ik denk dat ze niets om mij geeft
andren spreken over haar waar ik zwijg

En als ik merk dat ze is opgelicht
wordt al het andere dan te lelijk
om van te houden te gronde gericht
in contrasten van minderwaardigheid

Ik hoop op schone waarheid verbinding
van scheiding en begrippen ongekend

Ik vermoed dat de bleke wereld niet
verandert als ze mij haar zegen zendt
misschien met vreugde kleurt ze mijn verschiet

Schrijver: Willem Houtgraaf, 30 november 2004

whoutgraafhotmail.com

Biografie van deze schrijver

toekomst

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 4 stemmen 748