inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 6.697):

Vermoorde zinnen .....

Zwijgend pakt zij de letters in,
schuift het laatste teken achter
de punt naar binnen, het vraagteken
valt, maar ze stapt er blind overheen

taal laat zij achter in mooie zinnen,
waren ze echter zinvol geweest, dan
had het alfabet niet gebraakt op de
regels van dat uitgelezen onderwerp,

daar waar het gezegde zwijgt, spreekt
het lijdend voorwerp al snel over
poëzie en zonder dat zij het ook maar
dichter bij pent, struikelt de tong

over verborgen klinkers, inslikken
verstikt harde klanken, vermoord eer
zij het vel raken, zullen ook deze
laatste lijnen leeg omgeslagen worden

Schrijver: metha, 13 maart 2005


Geplaatst in de categorie: liefde

3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 870

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)