inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 6.706):

Ja dan ...

Tik mij even op mijn schouder
laat mij nimmer wakend slapen
geef de nacht haar rust terug

sluit mijn ogen niet meer voor
de mist in de morgen, schenk mij
de lach weer in mijn hese stem,

toe laat mijn ogen stralen, zie
mijn zand, zon en zee, laat het
zout verwaaien op kleine golfjes

van de wind, waar jij gedragen
wordt tot het einde der dagen
en ooit, ja ooit tik jij mij
dan weer op mijn schouder ...

Schrijver: metha, 14 maart 2005


Geplaatst in de categorie: overlijden

3.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 1.990

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)