inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 6.914):

Bekentenis

Lispelend als een kind dat biecht
De voorgekauwde zonde verraadt
Schijnzwanger van haar lied
Met ronde klemtonen opwaaiend
Beken ik dat ik broos ben
Met de lage altstem die vloekt
Om het simpel gebed van de mens

Ik lees de welving van haar bovenlip
De groef die ik te gretig openwoel
Haar dubbele tong die een glimp onthult
De tand die glanst als zij gedimd lacht

Zij zingt wat ik zo heftig in taal verloor
Zij heeft een man
Het onverwekte kind verlaten
Troont op een zwellende bron
Vindt de droesem in de druppel
Vangt het aroma van scharlakenrood

Toch blijft zij een wees
Zij zwermt uit en lonkt en loopt
Van middernacht naar middernacht
Scherpt het oor aan de stilte
En veert recht

Zij helt in een badstad voorover
De reling in haar navel geplet

Schrijver: Wim Veen, 11 april 2005


Geplaatst in de categorie: liefde

2.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 651

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)