Netgedichten

netgedicht (nr. 7.139):

Van Gogh

Hij dompelt zijn model in kwikzilver
Scheurt een regenboog aan reepjes

Zijn oor suist. De stop slaat door.

Tussen cipres, korenaar en zonnebloem
Drijft hij de sterrennacht voor zich uit

Loochent het gebod
Verdoofd door absint

Gespleten schilder die de kogel koestert
Vergulde pil tegen waanstemmen

Het fortuin rinkelt op zijn kist
Erfenis en naam in het uitstalraam

Zoals een zelfportret met brandende baard
De tollende lichtkrans, het zwart uitgespaard

Het doek verraadt jouw dolle tinten
De kwetsbare schets
Hoe je het wit ontredderd vult
Opgejut door een zandloper die ontspoort

De omtreklijn vertroebelt
Het penseel trilt
Klodders versmelten op het palet

Zoals hij de ijsvogel in het riet bespiedt
De snavel als dolk. Trefzeker gewet

Schrijver: Wim Veen, 4 mei 2005

wim.vandeleene

telenet.be

Geplaatst in de categorie: schilderkunst

schilder

3.0 met 3 stemmen

632

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:: Annejan Kuperus
Datum:: 12 mei 2005
Email:: ajkuperushotmail.com; Als liefhebber van kunst, waaronder zeker het werk van Van Gogh, doet dit mooie gedicht mij beseffen dat voor kunst tegenwoordig schandalig veel ('Het fortuin rinkelt op zijn kist') moet worden betaald. Vincent van Gogh heeft zich bij het horen van zulke abominabel hoge bedragen die voor zijn werk zíjn en zullen wórden betaald menigmaal in zijn graf omgedraaid. Hij zal dit blijven doen, want idioterie zal deze wereld waarschijnlijk nooit meer verlaten. Kunstkennis- lozen met veel geld investeren slechts voor status en hun eigen belang.

Geef je reactie op deze inzending: