Kluns

Schaamte maakt hem lelijk
Getooid met spinsels van venijn
Een poging tot stuntelig geluk
Een gevel van laffe lach en domme schijn

Dan vlucht hij zonder slag of stoot
Sidderend van stroom
De weerstand barst
Zwier hem bij het schroot

Zijn handen stotteren
Loze uitsteeksels!
De tong plooit dubbel
Omsingel hem
Hij heeft een leger tolken nodig.

Dan maar doen alsof hij verstrooid is
Dat lijkt zo dromerig mooi
Zo vangt hij toch wat glans
Maar binnensmonds vervloekt hij het gen
Had Adam zich maar in het klokhuis verslikt
“Zeg me dat ik een kluns ben”

Hij struikelt nog wat over hoe en waarom
En veegt de hand droog aan zijn broek

Schrijver: Wim Veen, 5 mei 2005

wim.vandeleenetelenet.be

kluns

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 2 stemmen 563