Tijd over
Tussen startschot en eindmeet ligt wat ademruimte
Kilometers die voorbijgaan onder zwarte sneeuw
Zoveel was zeker
Maar hij haalt het
Uitgeput viel hij in een waterbed.
De armen gestrekt, een kruis
Het gevangen geklots weekt de lach los
De maagzweer kriebelt
Hij deint zomaar zonder zin
Onder een plafondspiegel
In een hotel met meer sterren dan stijl
Soms vielen gaten in de ruis van buiten
Zoals het lied van de krekels na een trilling
Dan dreef hij als een bark uit het raam
Na de trage knipoog van de avondzon
Gleed de nacht, een wurgslang binnen
Hij had tijd over om alles over te denken
Een eeuw die zwol in de breedte
Geplaatst in de categorie: tijd