Najagen
De avond voor het duister
breekt het zwijgen van de dag
omwoelt haar donker denken
schenkt bezield die ene lach
de nacht voor altijd eenzaam
onder het schijnsel van de maan
verwoest gesmolten zinnen
verdrijft gewonnen waan
de ochtend voor het weten
tikt zware uren naar het noen
op jacht naar nog een leven
vergeet zij het verloren toen
haar handen kil gevouwen
beide lippen prevelen zacht
het is niet zwart en ook niet wit
maar grijs zoals verwacht
msn.comGeplaatst in de categorie: emoties
Najagen 2.0 met 4 stemmen 
322
322
Geef je reactie op deze inzending: