Neuk nooit een dichter
Warm en zwoel was jouw lach
helder en jong je geest
oprecht jouw blauwe ogen
die spraken nog het meest
jij las de pure wanhoop
schreef het geheel aaneen
verpakte zoete stroop
in woordjes als "alleen"
verdreef de donkere wolken
lachte de zon naar de nacht
gaf sterren gouden randjes
sprak zinnen zwoel en zacht
riep heel hard om het voorjaar
de lente, een nieuw seizoen
de lange dagen kwamen
verdreven het ooit, het toen
de kalender verschreef de weken
haalde het samen dichterbij
alleen dat ene obstakel
bracht jou niet dichter bij mij
ik lach nu door de dagen
schrijf mijn eigen verhaal
een mens heeft vele lagen
spreekt soms zwijgend mooie taal
al roepen woorden zinnen
schrijven nachten dagen lichter
vergeet niet de moraal
neuk nooit een heldere dichter
Geplaatst in de categorie: emoties