ik adem

ik adem jouw zucht
die waait als een wind
door bomen in het bos
ze gaan hun weg als
een vliedend gerucht
en landen stilaan op
het zachte groene mos
in mijn frêle gedachten

ik hou ze even vast
maar laat ook weer los
zo gaat het vaak
met bevrijdende krachten

wat rest in jou
blijkt de zielestempel
die bouwt na iedere zucht,
minitieus,
aan jouw eigen tempel

Schrijver: Julius Dreyfsandt, 23 juli 2005

axelgezahotmail.com

adem

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 7 stemmen 535