Kier

Het eentonige tikken van
de klok aan de wand haalt
hem niet uit het grauw
beschimmelde verleden

verloren ligt het blauwe pakje
zware van nelle op de marmeren
schouw maar legt juist die dag
geen gewicht meer in de schaal

het evenwicht zoek verliest
hij stap na stap ieder gevoel
voor werkelijkheid, de tijd nog
steeds aan zijn zij loopt door

alleen hij loopt niet meer mee,
de kolenkit naast de zwarte
potkachel staat uitdagend
te lonken naar vurige warmte

zijn blik lijkt wel vastgezogen
aan die ene muur, waarnaast hij
net een glimp op kan vangen van
wijdgeopende armen van de oude eik

verstrengeld of verstikt, hoe noem
je dat nu ook weer, vertwijfeld
gaan gedachten naar de verfwinkel
op de hoek, ja het wordt tijd dat
ik die muur eens ga sausen

Schrijver: metha, 19 september 2005

methaoudshoornmsn.com

Kier

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 6 stemmen 669