Goud

ik denk nog hoopvol dat het zomer is
maar spinnen weven al hun herfstgordijnen
ze wachten in de fraai gesponnen lijnen
Tot een insect zich dodelijk vergist

wanneer een najaarsstorm de kleuren wist
uit bladerkronen zal het bos verkwijnen
en telkens weer bevangt mij droefenis
om dit massale sterven zonder pijnen

ondanks de warme zon krijg ik het koud
tot stemmen klinken die mijn rouw verzoeten
ik spreid mijn armen om hen te begroeten

zij zijn de rozen in mijn sprokkelwoud
voor deze argeloze kindervoeten
strooien oktoberbomen gul hun goud

jaargetijden

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 5 stemmen 579