Netgedichten

netgedicht (nr. 8.617):

het dode dat de lijven kleurt

ik heb goud gedroomd
het bladderde viel af
ook blauw
dat water is verdwenen
een kale vlakte nou

daar springen we
zo naakt dat ogen tranen
het witte
dat niet roze wordt
rood dat zich gaat schamen

je angsten zijn er ook
ze kruipen uit hun holen
het groene
van je is verkracht
je onschuld is gestolen

herinneringen krijsen nog
ze hebben lucht genoeg
het dode
dat de lijven kleurt
is leven zonder bloed