Netgedichten

netgedicht (nr. 9.080):

DAG

Uit de gewelven
de zachte stem van cello
die mij verwoordde.

Geen tranen waren
gevallen, afscheid was kus,
en: vrede, vrede.

Het paradijs was
zonnige kerkhofstilte,
de hemel was blauw.

Je wist je einde
voltooiing van je kunstwerk,
grensloze liefde.

Jouw stem was stilte
van eindeloos aanbidden