distelvink
je zweeg, je had genoeg gezegd
aan alles komt een eind
een snijdende jeugdherinnering
hamerslag op een dikke duim
vloeken die je vergeten was
jouw eerste woord
de verdoemde pijn
van zachte heelmeesters
maken stinkende wonden
gemis het hart in sluipt
zaagbekt en bijt
bloed brakend tussen gesloten vingers
jij zwijgt en wijst
naar buiten en bewegen
stugge kogeldistelkoppen
in een meewiegende tuin
lijkwades om een nieuw begin
mist en sneeuw waanzin
Geplaatst in de categorie: afscheid