in het vroege licht zie ik enkel juuts lange arm geeft dat mij nu een tevreden gevoel of ervaar ik de koelte het is immers al dagen voor mij te warm de lijn van mijn kruising laat ik vieren zo vroeg wil ik niet een bon versieren bij de voordeur zet ik een stoel…

ik stamel verloren wat hulpeloze woorden ze kunnen de ruimte in, een fascinerende plek om te zijn, en mooi vind ik, woorden die bij elkaar gepakt rondzwerven als afval misschien of als bijzaak, of als symbool voor iets. Ik hoop dat iemand de woorden vindt om onder woorden te brengen het moment dat iemand mijn woorden vindt, wat en hoe mooi…

Een jonge verkoper met flair kan bij ons wel door de beugel Wij genieten alleen maar, wij zien zijn talent Voluptueuze dames in badpak daarentegen laten we liever over aan Rubens, arme toeristen, hebben zij dan geen spiegel? Wij vinden onze schelpen toch wel, ons inmiddels geoefend oog is snel, en wij zijn vingervlug. Ik kan mijn blikken…

De vuurtoren kijkt naar de horizon stevig en stram, aan tegenwind gewend, bekend met het waaien van helmgras en van het zand en ziet de soepele zeevlucht van de meeuw met stille tevredenheid aan. Zijn licht laat hij schijnen op zoekende schepen, met vuur eerst, maar later met lenzen en spiegels, laat zijn licht rondgaan over het water, ware…

het mediteren als een vlucht in het niets... maar het blijft een alibi ze kunnen je namelijk niets verwijten…

Hij hakte zijn hart van steen in een aantal delen, dat moest wat meer, lucht, ruimte geven maar dat lukte natuurlijk niet, en zijn steen was droog en ver- kruimelde in zoveel delen! Altijd alleen en meestal ook zo willen leven, het leven met anderen viel zwaar en tegen. Tot hij wist wat hij wilde, een kluizenaar worden die alleen…

boven de roos heb ik troostwegen gezien om een hart als de jouwe twee zomers elastische veren sterk aan ons oor en hart rondom het vuur bekend jij wist mijn verborgen gedachten in elk bloempje waarin het eigen gevoel adem verzachte langs een zonnige weg alsof er geen zorgen waren tussen de bloemen van gelukzalige tijden maar die liefdesroute…

natuurlijk blijven wij dichtbij hangen aan wijzers als stralen van de zon geef maar een datum waar wij kunnen doorgaan met sterven de toekomst is zuiver maar achteruit is uit de maat raak mij nooit meer aan aub de wegen zijn bepaald met een t…

Omringd door de geur van verse natte straten verdwijnt de droge blues van een te vroege zomer het weinig groen leeft op door wat het kan absorberen te midden van het steen en neergeslagen stof het is stil in de stad een eenzame paraplu haast zich verdwaasd op weg naar onbekend twee verslaafden paffen hun genot onder de brede luifel…

schrijf ik er nog eentje zet ik voor, mijn beste, links, rechts, een beentje en u doet mij een geste, door mij te lezen mocht ik hier wezen einde bericht net gedicht…

ik wil nog één keer uitleggen het nut van gedichten maar tik tegen het whiskeyglas dat omvalt en in de bar wordt het onmiddellijk stil en wijst het publiek met de spotlight op mij gericht naar mij en even later loop ik buiten dronken en leg ik uit aan de sterren, schreeuw ik naar de sterren, die ik ook vraag om de juiste weg naar huis…

Hij draait bochten in een ijzerdraad die zo welhaast tot paperclip of artistiek hoogtepunt is geworden. Een hoogtepunt van een artiest die dankzij drank en drugs zijn eigen onvermogen is vergeten. In donker nat, bezeten door een geest die als wrat op zijn verleden zat, werpt hij zijn dromen met zijn kwasten in het zwarte gat,…

net nog voor het slapen gaan vlak voor een sluimerend bestaan stuur ik u, het is donker, uit het zicht nog even heel snel een gedicht er rijmt niets op twaalf ik lig hier op zaal F ik kijk om mij heen, zo moe maar mijn ogen doen er niet meer toe ik weet niet of ze luistert mijn mond fluistert zuster, goedenacht een licht gaat uit en wacht…

kom schaduwdans je zwoele woorden in warme zinnenlust ik zal zwijgen tot de laatste pas zuchten als je verdwijnt uit het gedimde licht en je daarna zoeken in de verdovende geur van de stille lentemaan…

Je duldde geen horizon geen weg uit ’t verdriet een glimlach of de zon je zag ze beiden niet je kwam bij me terug in emotieloos vragen het eten was bedorven de rugzak niet te dragen je kon niet tegen tegenslag jouw moeder was gestorven in een akelig zwart verleden je hield niet van ’t heden vond al mijn woorden laf de strijd werd…

Jouw brief aan de zomer draagt een bijzondere poststempel zwaluwen die een lied mijmeren voor een zomerkind geboren op 21 juni lente voelt zich gepasseerd je hebt een adres voor me waar de zon naar me lacht ik verlang naar de zomer de schemering daalt over het verhemelde oeverland wilde planten opgeschoten geuren in het aangerande…

trieste drieste ijzeren waterman roemloos gedoemd in een hopeloze zaak nimmer versagend zich kwijtend van zijn taak eeuwige scheppper in een eindeloos plan trieste drieste ijzeren waterman…

Het gras bij de buren is altijd groener behalve als je kleurenblind bent.…

ik zou zeggen leef het leven... om te beleven dat het leven, levendig is leef, om het levendige , levendig te houden... leef het leven.. omdat het leven prachtig is. ik zou zeggen.. overdenk je bedenkingen... om te bedenken of je bedenkingen je waardig zijn.. overdenk, of je waardigheden te bedenken zijn.. overdenk je bedenkingen.. ook…

ik zie de confrontatie al voor mij een holenmens en een wegwerpaansteker de uitvinder van het wiel en een Porsche Carrera verwondering in optima forma een oude dichter en de nieuwste flessenopener verwondering alom niet te filmen, zo stom…